ا ر ز و د ا شتم بیا بم همد می تا بد ست ا ر م عز یز و مر همی
د ید ه شد ا فر ا د گو نا گو ن مر ا هیچکدام همدم نبو د مرهم مرا
عا قبت د ر دام زور مندی ا سیر من شد م غا فل ز د یو ا ن حقیر
روزگار تلخ گشت در کا مم بسی چو ن گر فتا ر م و د ر بند کسی
نا ا مید ی جای امید ر ا گر فت بی قر ا ری هم قر ار از من گر فت
سال وماه میرفت وعمرمن گذ شت چو ن بها ر ی دورهء عمرم گذشت
می ر و م من تا ببند م با ر خو د چشم به ر ا هم تا ببینم مر گ خو د
ترسم ای مرگ نیایی ومن پیرشوم ا نقدر زنده بما نم که تحقیر شو م
دریاب مراخستهءخویشتن شده ام بیگانهء دوست و خو یشا ن شده ا م
چشم خود میبندم وبامرگ همراه میشوم
از سرای بی کسی همراه جانان میشوم
مجید اسکندری ./ تاریخ 91/8/26