د ر ا ن دو ر ا ن د و ر بی بها ر ا ن خو ا نین حا کما ن ر و ز گا ر ا ن
ستمکا ر ا ن تا ر یخ گذ شته آ سا ر ت بر د ه ا ند نسل گذ شته
در این ر و ستا نشان ا ز مردمی بو د نشا ن ا ز همت جا نا نه ا ی بو د
که قو ت ر و ز شا ن خو ن جگر بو د شب ا ر ا مشا ن و قت سحر بو د
د لا خو نین ز بید ا د ز ما نه فقیر ی خیمه ز د بر کنج خا نه
ز صبح تا شا م با ید بر د گی کر د به جا ی قو ت ر و ز هم بندگی کرد
به جای نا ن شب د ر ما ند گی بود د ر و ن سفر ها شر مند گی بو د
چه شبها که شکمها نا ن ند ید ند خو ر ا کیها د ر و ن خو ا ب د ید ند
چه مادرها که شبها گشنه ما ند ند به جای خو اب شب بی خو اب ماندند
چه طفلانی که بی شیر گریه کردند ز فرط گشنگی شب صبح نکر د ند
و لی در سفره ها ی ا ن شیا طین ا ز ا نو ا ع خو را کیها ی ر نگین
چنا ن بز می به پا بو د نز د ا نا ن که گو یی جشن نو ر و ز ا ست بهاران
کد ام منطق گو اه بو د ر و ز گار ا ن که فر یا د ی نبو د ا ز یا د گا ر ا ن
مجید اسکند ر ی تا ریخ 91/9/10