حکایت ایکنم ا ز نسل پیشین ./ ز با ن محلی د شت بز ر گ ./

حکا یت   ایکنم   آ   سا لها   پیشین            غمی ما نده و جا آ نسلها پیشین
مو  د ا ر م  قصه ها  آ   ر و ز گا ر و ن            آ  ا و روزها ی سخت بی  بهارون
یه روزی بید  که مردم  نون  ند ا شتن           ایرفتن شهر پیاده  کوش ند اشتن
نه  گند م  بید  که  مر د م  آ رد   بینن          نه آرد ی بید که  مردم  نو ن بینن
نه نونی بیدکه اشکم سیر بووه تی ش         نه قوتی بید که درد آروم گره تیش
خو ر ا ک  مر د مو ن  بید  تو له و  قا ب        کوم گسنه کسی شو نی برش خو اب
عده  هم  بید  که  داشتن  نون  گندم          فقیرون  واسکه  بینن  دس  مردم
اگر داشتن  کسانی  نون  و  می  نون          خبر نی کرد کسی تا رسه مهمون
گذشت وقتی که مردم  نون  نداشتن            اومه  دوره  که  مردم  غله  کاشتن
ایخوم تعریف کنم آ کاشت و ورداشت            که هرکی گندمی کاشت غرمنی داشت
عد ه   بید ن  فقیر  و  د س  خو  لی            به جا نون کار  ایکردن  جیب  خو لی
ز ن   و   فر ز ند    و    مر د    هو  نه            همه  د ر  خد مت   صا حب   خو نه
عده  بیدن که حق دا شتن به نا مون            آ خدمت  کردن  و  تا  کار  و  بار مون 
آ سلمو نی  و چو پو ن  کردن خد مت           آ  مشک  دوزی و  بنا  بردن   زحمت 
آ   د ا د ا یی   و   نجار  کا ر   کر د ن            آ  بد  بختی   همه   فر یا د   کر د ن
طلب د ا رن  آ  مر د م  ا ی  عزیز و ن            ند ا د ن   مرد مو ن  دستمزد  ا ینو ن
په   که   حلا ل   ا یبو  حق  فقیر و ن           کنی  شو ن  کیه رفتن  ای عز یز و ن
موخوم دیدم که سرکرچل گرفتن سی فقیرون / حقا  ضا یع  ایو بی  تی  کر یمو ن
نی بو اسم کسی نه گو م مو ظالم              و لی   د ید م   فقیر   د ر  بند  ظالم
ا گر   بو   آ خر ت .   حق    فقیر و ن             آ  پا    ا و یز نن     ا خر    کر یمو  ن
                                                                                                       

                             مجید اسکند ر ی   تاریخ 92/2/31