د ر ا ین د نیا ی تلخ پر هیا هو ./

منم   مجر و ح    تا ر یخ    حو ا د ث         مقصر   کیست  یا  مسئو ل   و  با عث

د ر ا ین د و ر ا ن  تلخ بی سر انجام         همه  د ر  فکر  پو ل  و   لذ ت   و   کا م

تو گو یی د شمنی د یرینه با قیست         تکلم  نیست   هز ا ر  تر فند  با قیست
مر ا م حق کشی برپا ست هر ر و ز         چه ر سمی نا بجا ست ا ز نسل  دیروز
ا گر  د لبسته باشی سخت به د نیا         تو   ا خر   همچو   مهما نی   د ر  ا نجا 
و لی  بهتر که  بند ی  کو  له  با ر ت         ر سید  ر و ز ت   کنی   تر ک   د یا ر ت
خد ا یا  تا  به  کی  د ر  بند   ظلمت         ند ا ر د    ز ر ه ا ی    د  نیا    حلا  و  ت
من  ا ز  یا ر ا ن  د یر و ز م   جد ا یم         نمی د ا نم    که   هستم  د ر   کجا یم
همه  یا ر ا ن  عا شق  ز و د  برفتند         و  لی   با  ر   سفر   بستند   و   ر فتند 
کنون ما ما نده ایم پیما ن شکستیم         ا ما   ا نا ن  که  ر فتند  د ل   شکستند
خد ا یا شا هد ی. لب بسته هستم         به  شو ق  د ید نت من  تشنه  هستم 
ز مین تنگ ا ست و د ل د یو ا نهء تو         ند  ا  ر  د    طا  قتی   ا  ین  بند ه ء  تو
چر ا با ید  کشد  د ل  ر نج  و محنت         مگر   سهمی    ند  ا  ر  د   ا  ز   محبت
منم   ا و ا ر ه ء  د شت  و  گذ ا ر م          تو  خو د   لطفی   نما   بر حا ل  ز ا ر م                                                                                                           
                        مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 1 / 5 / 1392

تو بیا بر ا م د عا کن ./

ای  عز یز م  منو   یا د  کن             بیا  تو   بر ا م  د عا    کن
من  و  تو  خیلی   غر یبیم             من و تو د شت و کو یر یم

تو    ببین    منو    عز یز م             تو   بگیر  د ستو  عز یز م

منو    بیما  ر  و    تو   تنها             منو  بی  خا نه  و  همراه

منو    ا  ز   عا  لم    فا نی            منو   ا ین   ا د م   خا کی
منو   عا شقو    صد ا   کن            منو  ا ز  ر نجها  ر ها   کن
تو  با  ا ن  مهر  و   و فا یت            تو  با  ا ن  نا ز  و  نگا هت 
من  مر یضم  تو   د عا  کن            تو   بیا   منو     صد ا    کن
تو    ببین     تنو     نحیفم             تو   بگیر   د ست    ضعفم
شا  ید  ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
ا  ینقد ر     ند  ه     فر یبم            ا ین    ر و ز ا ی    ا خر ینم
ا  گه   من    فر د ا  بمیر م            میگی  من  بجا ت   بمیرم 
چر ا  ر فتی   من    غمینم            من د ا رم بر ات  می میرم
می کنی  گر یه  و   ز ا ر ی           د یگه   تو    منو    ند ا ر ی
بسه  د یگه   من   مر یضم            نر و   ا ز   پیشم    عز یز م
عشق  من بر ا م د عا  کن            منو  ا ز  غمها    ر ها   کن
من   ا سیر  ر نج  و   غمها           من    ا و ا ر ه ء     د شتها
شا ید   ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
د و ست  د ارم د ریا  ببینم           نگو   فر د ا   ر و    می بینم
ا ینه   ا  خر  ین   ا  مید  م            فرد ا  د یره  من  می میر م
ا ی  عز یز م  منو  یا د  کن           بیا   تو   بر ا م   د عا    کن
                                                                               
             مجید ا سکند ر ی./ تا ر یخ 28 / 12 / 1391        

د و ر ا ن کد خد ا یی . ز با ن محلی د شت بز ر گ ./

یکی   بید  کد خد ا ی  د شت  بز ر گی          صفا تی داشت که خان گفتش تو گرگی
نی خو م  ا سمش گو م  مثل  و با  بید          همه  مر د م  د ید ند  که  کد خد ا   بید
چند سا لی کد خد ا بید  ا ی مرد دورون          خیلی ز جر د ا د مر د مه ظلم  فر و و ن
و قت  خروار مالیات  خاک کرد  به  گندم          حقه ایزه به  همه  هم  خان  هم  مردم
ر و ز گا ر ی که عمر مردم  بی  ثمر  بید          وزنه ای او  داشت جد ا خان بی خبر بید
و قتی ما لیا ت مر د مه ا یو ند تر و ز ین          سفا ر ش ا یکر د که مرد مه کم بدرورین
تروزینی  که د ا شت بی کش و من بید          حسا ب  و ز نه ا ش  د و من یه من  بید
ا گر  مر د م   ند ا شتن   سهم    خا نه          و ا سکه  گا شه   فر و شه  د ه    پیا نه
کشاو ر ز  و ا سکه بو  د ر خد مت  خان          کنه  کا ر  و  تلا ش  تا  د ر   بر ه   جا ن
ما هی چند ر و ز ا عمر ش کا ر بیل بید          خوراک و خو ردنش هی نو ن و خین بید
ا گر    ا ید ا   خد ا   یه    لقمه    نو نی          ا یبر د ش  کد خد ا    جا   نو ن   د و نی
همه   مر د م   فقیر  طر ا ح  خا ن   بید          جفا کا ر    کد خد ا   ظا لم    خا ن   بید
خو ش به حا ل نسلی که او روز نبید ن          ا فتخا ر ش سی  هنو که ز و نی بر ید ن
                                                                                                                      
                                     مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 21 7 / 1389                      

ر ها یی ا ز غمها با یا د خد ا و ند ./

غمی ا و ر د شبی پا ییز بر گ ر یز ا ن        خز ا ن  اورد چو  باران د ر سحر خیز ا ن

جگر  می سو خت و باران جفا  با ر ید         تداعی کرد دشتی را که طوفان بلا بارید
تو ان ا ز د ست بدادم من در ا ن وادی         گر فتا ر  غمی  د ر  حسر ت    شا د ی
خو د م ر ا همچو  مغلوبان د هر یافتم         فقط   یا د   خد ا   کر د م   ظفر  یا فتم
به  نا  گه   ر عد ی  و  نو ر ی  بتا بید         صد  ا    پیچید    و   با ر ا نی    ببا ر ید      
چنا ن  با ر ید  که  بر حا لم  ا ثر کر د          غمی ر ا شست و د ر د م بی ا ثر  کرد

نه  غم  ما ند و  نه  ا ن د ر د خز ا نم          فقط      نا م    خد  ا    گفتی    ز با نم

ا گر هر غم و د ر د ی می کند د رمان         به و قت  ناخوشی و غم شو د  رحما ن
تو ا ند   هر که   خو  ا ند  نا م  ا و ر ا          ببخشد    ز ند گی  و   جا  ن   ا و    ر ا
د هد  ا ر ا مشی   همو ا ر ه  ما  ر ا          به ا و قا ت شب  و روز  سا ل و ما ه  را
که  را  داناست  چو  ا و  پا ک و یگانه         چو   ا و  ر ا   ا شنا ست  با   هر  بها نه
تو ا نا ست  بر همه  د نیا ی هستی         به  هر  فن  ا شنا ست  و  ر ا ز  هستی
ا ز ا و  بهتر که با شد یا ر  و غمخو ا ر         همیشه   حا ضر  و    هر   کا ر   همو ا ر 
                                                                                                              
                               مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  25 / 2 / 139

فر یا د . کسی ر ا ا شنا نیست ./

فر یا د   د ر  ا ین   د و ر ه   و   فا   نیست         د ر  د و ر ه ء   ما  حر ف   حسا  ب   نیست
د رشهر  بمیر ی  کسی ر ا کمکی  نیست          گو  یی   که    ز   مر د م   خبر  ی    نیست
د ر شهر غر یبیم مر ا حو صله ا ی  نیست          ا ز  ا هل د یا ر م  مر ا  هیچ خبر ی   نیست
ما ر ا به د یا ریست که فر د ا  اثری نیست          ا ز  مر د م  د یر و ز دگر  هیچ  خبری  نیست
ا مر و ز    بمیر یم   فر د ا   ا ثر ی   نیست          ا فتاب لب بو م است ز نور ش اثر ی  نیست
مردم  همه رفتند  ز  فا میل  اثر ی  نیست          د ر غر بت و د و رند د گر حو صله ای  نیست
پیر ا ن همه مر د ند ا ز ا نها خبر ی نیست          محتا ج  د عا ییم  کسی  ر ا  رمقی  نیست
د ر   شب   ز   مهتا ب   خبر  ی    نیست          چو ن گرد و غبار است د گر هیچ اثری نیست
با ز ا ر  گرانی ست و ما را  گنهی  نیست          ا شو ب به شهر ا ست ما ر ا  سببی نیست
یوسف به مصراست  یعقوب خبرش نیست          د ر د ا م ز لیخا ست یو سف  گنهش نیست
مر د م  بر و ز ند  ز  فر هنگ ا ثر ی نیست          ازماست که برماست کسی را گنهی نیست
                                                                                                                       
                                مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 24 / 4 / 1392