تو بیا بر ا م د عا کن ./

ای  عز یز م  منو   یا د  کن             بیا  تو   بر ا م  د عا    کن
من  و  تو  خیلی   غر یبیم             من و تو د شت و کو یر یم

تو    ببین    منو    عز یز م             تو   بگیر  د ستو  عز یز م

منو    بیما  ر  و    تو   تنها             منو  بی  خا نه  و  همراه

منو    ا  ز   عا  لم    فا نی            منو   ا ین   ا د م   خا کی
منو   عا شقو    صد ا   کن            منو  ا ز  ر نجها  ر ها   کن
تو  با  ا ن  مهر  و   و فا یت            تو  با  ا ن  نا ز  و  نگا هت 
من  مر یضم  تو   د عا  کن            تو   بیا   منو     صد ا    کن
تو    ببین     تنو     نحیفم             تو   بگیر   د ست    ضعفم
شا  ید  ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
ا  ینقد ر     ند  ه     فر یبم            ا ین    ر و ز ا ی    ا خر ینم
ا  گه   من    فر د ا  بمیر م            میگی  من  بجا ت   بمیرم 
چر ا  ر فتی   من    غمینم            من د ا رم بر ات  می میرم
می کنی  گر یه  و   ز ا ر ی           د یگه   تو    منو    ند ا ر ی
بسه  د یگه   من   مر یضم            نر و   ا ز   پیشم    عز یز م
عشق  من بر ا م د عا  کن            منو  ا ز  غمها    ر ها   کن
من   ا سیر  ر نج  و   غمها           من    ا و ا ر ه ء     د شتها
شا ید   ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
د و ست  د ارم د ریا  ببینم           نگو   فر د ا   ر و    می بینم
ا ینه   ا  خر  ین   ا  مید  م            فرد ا  د یره  من  می میر م
ا ی  عز یز م  منو  یا د  کن           بیا   تو   بر ا م   د عا    کن
                                                                               
             مجید ا سکند ر ی./ تا ر یخ 28 / 12 / 1391        

د و ر ا ن کد خد ا یی . ز با ن محلی د شت بز ر گ ./

یکی   بید  کد خد ا ی  د شت  بز ر گی          صفا تی داشت که خان گفتش تو گرگی
نی خو م  ا سمش گو م  مثل  و با  بید          همه  مر د م  د ید ند  که  کد خد ا   بید
چند سا لی کد خد ا بید  ا ی مرد دورون          خیلی ز جر د ا د مر د مه ظلم  فر و و ن
و قت  خروار مالیات  خاک کرد  به  گندم          حقه ایزه به  همه  هم  خان  هم  مردم
ر و ز گا ر ی که عمر مردم  بی  ثمر  بید          وزنه ای او  داشت جد ا خان بی خبر بید
و قتی ما لیا ت مر د مه ا یو ند تر و ز ین          سفا ر ش ا یکر د که مرد مه کم بدرورین
تروزینی  که د ا شت بی کش و من بید          حسا ب  و ز نه ا ش  د و من یه من  بید
ا گر  مر د م   ند ا شتن   سهم    خا نه          و ا سکه  گا شه   فر و شه  د ه    پیا نه
کشاو ر ز  و ا سکه بو  د ر خد مت  خان          کنه  کا ر  و  تلا ش  تا  د ر   بر ه   جا ن
ما هی چند ر و ز ا عمر ش کا ر بیل بید          خوراک و خو ردنش هی نو ن و خین بید
ا گر    ا ید ا   خد ا   یه    لقمه    نو نی          ا یبر د ش  کد خد ا    جا   نو ن   د و نی
همه   مر د م   فقیر  طر ا ح  خا ن   بید          جفا کا ر    کد خد ا   ظا لم    خا ن   بید
خو ش به حا ل نسلی که او روز نبید ن          ا فتخا ر ش سی  هنو که ز و نی بر ید ن
                                                                                                                      
                                     مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 21 7 / 1389                      

ر ها یی ا ز غمها با یا د خد ا و ند ./

غمی ا و ر د شبی پا ییز بر گ ر یز ا ن        خز ا ن  اورد چو  باران د ر سحر خیز ا ن

جگر  می سو خت و باران جفا  با ر ید         تداعی کرد دشتی را که طوفان بلا بارید
تو ان ا ز د ست بدادم من در ا ن وادی         گر فتا ر  غمی  د ر  حسر ت    شا د ی
خو د م ر ا همچو  مغلوبان د هر یافتم         فقط   یا د   خد ا   کر د م   ظفر  یا فتم
به  نا  گه   ر عد ی  و  نو ر ی  بتا بید         صد  ا    پیچید    و   با ر ا نی    ببا ر ید      
چنا ن  با ر ید  که  بر حا لم  ا ثر کر د          غمی ر ا شست و د ر د م بی ا ثر  کرد

نه  غم  ما ند و  نه  ا ن د ر د خز ا نم          فقط      نا م    خد  ا    گفتی    ز با نم

ا گر هر غم و د ر د ی می کند د رمان         به و قت  ناخوشی و غم شو د  رحما ن
تو ا ند   هر که   خو  ا ند  نا م  ا و ر ا          ببخشد    ز ند گی  و   جا  ن   ا و    ر ا
د هد  ا ر ا مشی   همو ا ر ه  ما  ر ا          به ا و قا ت شب  و روز  سا ل و ما ه  را
که  را  داناست  چو  ا و  پا ک و یگانه         چو   ا و  ر ا   ا شنا ست  با   هر  بها نه
تو ا نا ست  بر همه  د نیا ی هستی         به  هر  فن  ا شنا ست  و  ر ا ز  هستی
ا ز ا و  بهتر که با شد یا ر  و غمخو ا ر         همیشه   حا ضر  و    هر   کا ر   همو ا ر 
                                                                                                              
                               مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  25 / 2 / 139

فر یا د . کسی ر ا ا شنا نیست ./

فر یا د   د ر  ا ین   د و ر ه   و   فا   نیست         د ر  د و ر ه ء   ما  حر ف   حسا  ب   نیست
د رشهر  بمیر ی  کسی ر ا کمکی  نیست          گو  یی   که    ز   مر د م   خبر  ی    نیست
د ر شهر غر یبیم مر ا حو صله ا ی  نیست          ا ز  ا هل د یا ر م  مر ا  هیچ خبر ی   نیست
ما ر ا به د یا ریست که فر د ا  اثری نیست          ا ز  مر د م  د یر و ز دگر  هیچ  خبری  نیست
ا مر و ز    بمیر یم   فر د ا   ا ثر ی   نیست          ا فتاب لب بو م است ز نور ش اثر ی  نیست
مردم  همه رفتند  ز  فا میل  اثر ی  نیست          د ر غر بت و د و رند د گر حو صله ای  نیست
پیر ا ن همه مر د ند ا ز ا نها خبر ی نیست          محتا ج  د عا ییم  کسی  ر ا  رمقی  نیست
د ر   شب   ز   مهتا ب   خبر  ی    نیست          چو ن گرد و غبار است د گر هیچ اثری نیست
با ز ا ر  گرانی ست و ما را  گنهی  نیست          ا شو ب به شهر ا ست ما ر ا  سببی نیست
یوسف به مصراست  یعقوب خبرش نیست          د ر د ا م ز لیخا ست یو سف  گنهش نیست
مر د م  بر و ز ند  ز  فر هنگ ا ثر ی نیست          ازماست که برماست کسی را گنهی نیست
                                                                                                                       
                                مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 24 / 4 / 1392

عشق و ز ند گی ./ تقد یم به جو ا نا ن عز یز ./

من  شبی  مهما ن  بو د م  پیش  یا ر          کل  شب  بید ا ر  ما ند م  ر و ز  به  کا ر
حا ل  کا ر کر د ن  ند ا شتم طو ل ر و ز          شب   د یگر   پیش   یا ر   کر د م   ر و ز
هم به کا رد ل د ا د ه بو د م هم به یار          ر و ز به کا ر دلخو ش بو د م شب به یا ر
کا ر خو د  ا ز د ست  بد ا د م  بهر یا ر          جیب   خو د   خا لی   بیا فتم   بعد  کا ر
چو ن بد ین منوال گذ شت روز و شبم          د ر  نها  یت   عا شق   بی   کا ر    منم
و قتی د ید دلبر که جیبم خا لی است          گفت که  گر  تر کت نما یم  عا لی ا ست
تو   فقیر ی  من   ند ا ر م   جا مه ا ی          کی   بد  ست  ا ر ی   بر ا یم  خا نه ا ی
با  د  ل   پر   د ر د  من   گشتم  جد ا          شکو ه    کر د م   من   ز  یا ر  بی   و  فا
بیخ و  بن  ا تش  ز د م  با  عشق یا ر          ر و ز یم   نا بو د   شد   ا ز   شو ق   یا ر
ر و ز ها می رفت  و  عمر من گذ شت          ا ن جو ا نی ر فت و ا ن د و ر ا ن گذ شت
بی  سب  بر با د  بد ا د م  عمر  خو د          نا گز یر   من  نا د م   ا ز   کر د ا ر   خو د
گر   د هد   فر صت    خد ا و ند   کر یم          ز ند گی ا ز نو  بسازم لا یق یا ری رحیم
                                                                                                                   
شعرعشق وزندگی داستان واقعی جوانی است که همه چیزخود را در گرو عشق
دروغین می گذارد. روال زندگی او مختل میشود.کاروعشق خود را دست می دهد.
نادم و پشیمان است و به دنبال فرصتی است تا گذشتهء خو د جبر ان را  کند./                                                                                 
                           مجید اسکند ری./ تاریخ  19 / 6 / 1391