تقد یم به ساحت حضرت صاحب الزمان./

                                   تقد یم به ساحت حضرت صاحب الزمان     
تا کی  به و صا ل  مه خو با ن  جها ن            ا شکها  جا ر ی شو ند  د ر ا ین جها ن  
عا شقا ن در ارزوی لحظه د ید ا ر  یار            ا ین جهان هستند به شو ق ر و ی یا ر  
نسلها    د ر   حسر ت   د ید ا ر تا ن             رخت بر  بستند  ند ید ند   ر و ی  تا ن  
تا  به  کی  د ر پر د ه  غیبت  سکو ن            چشم بر ا هیم  و تو  هستی ر هنمو ن
کی   ببینیم     صو  ر ت    ز یبا یتا ن            تشنه   کا  میم    تشنه    د ید ا ر تا ن  
د  لا   لبر یز   ا ز   شو  ق   ظهو ر ت            همه    ا ما د ه ء    د  ید  ا  ر     ر و  یت  
ترسیم که بمیریم  و نبینیم مه خوبان            د نیا به سر ا ید  و  بما ند  شب  هجران
ا ز ر خ  نقاب  بردار ا ی ما ه  جاودانی            تا گل شو د هو ید ا ای  نو ر  ا سما نی  
با    ر خ    ز یبا    بیا     بنما    ظهو ر            تا شو د  ا یر ا ن  به شو قت  غر ق نو ر
عا شقا ن  ا ز  ا نتظا ری  خسته ا ند            ا ز  غم  هجر ا ن  یا ر   لب  بسته  ا ند
شیا طین  را ه  بر  ا نسا ن   ببستند            به جا ی شکر حق د رخو ا ب و مستند
بیا   لطفی  نما   ا ی     نو ر   خلقت            جها ن د ر کا م  تا ریکی  ست و ظلمت
پس  کجا یی   د ر  سما یی یا نجو م            د شمنا ن  بر شیعیا ن کر د ند  هجو م
د ر   ر کا بت    پا ید ا ر   و   ا ستو ا ر           تا   ظهو ر ت    ا نتظا ر   و    بی  قر ا ر 

ا ر ز و مند یم   به   لطف   مهد ی یت           منتی    بنما     ببینیم   ها د ی  یت

                                                    
        مجید  اسکند ری./  پانزدهم شعبان سا ل  1391  خورشیدی                                    
                                                             
                                                                                 

د لتنگی ها ی خو د ما نی { ز با ن محلی دشت بزرگ } ./

د لم  تنگ ا و بید ه   سی  روز گا ر و ن          سی ا و د شت بز رگ  و  سی  بها ر و ن   
د لم تنگ ا و بید ه سی  کو هسا ر و ن          سی  ا وو کا ر ون و سی ا و د یمکا ر و ن  
د لم تنگ اوبید ه سی  قوم وخو یشو ن          ا گر ری د شت بز ر گی نی بی نی شو ن  
د لم  تنگ  ا و بید ه  سی  غله  کا  لی         سی  ا و  خیش  و  د ر ینها.  با غ  کا  لی     
د لم  تنگ  ا و بید ه  سی  بی بر ا ر ی          سی  ا و   شیر و ن    د شت   بختیا ر ی     
د لم تنگ  ا و بید ه  سی  نا مد ا ر و ن          که  رفتن   یک   به  یک  به   جا و د ا نو ن  
د لم تنگ  ا و بید ه سی  کس و کا ر م          که   هر   جا   پا  و نم    غر یب    د یا ر م   
د لم تنگ  او بید ه سی بیشه ز ا ر و ن          کو  یه   ر فتن   ز مینها    و   با غ   کا لو ن
د لم تنگ  ا و بید ه سی زیر کمر سخت          که  و ا  همت  کنیم  جنگل  بو و ه    تخت   
د لم تنگ  ا و بید ه  سی ملک  ز و ا له          که    و ا    کاری    کنیم    غا صب   نما نه  
د ل   هیچکس   مبا  غمگین  و  نا لو ن          بیا  شا د ی   کنیم   د ر  کو  ی    جا نو ن   
همه  دل  تنگ  خا ک  د شت  بز ر گیم          همه   د  لتنگ   نا م    د شت    بز ر گیم
همه  کل  فکر  پیل  و  ما ل  و   شرکت         ببین   د شت   بز ر گ  کل  خیر  و  بر کت
بر ین   ا با د    کنین    ملک      بهو  ته          مهل   و یر و ن    بو و ه   هو  نه   گهو  ته
ا گر   که  ر ی   نر سی    به   د ا د ش          ا یبو    هر   ا  جنبی    صا  حب   خا کش
ا یبو   د شت   بز ر گ   مثل   فلسطین          همش و یر و ن  ا یبو خا کی  که  هشتین
قسم  ا ید  م    کل   د شت   بز  ر  گه          کسی   که    و ا ر ث      نسل     بز ر گه
ز نه  کا ر خو نه   و  طر حها ی   کا ر ی          که   تا  ا با د  بو و ه   د شت  و  ا ر و ضی       
                                                                                       
                                   مجید اسکند ری./  تا ر یخ 91/1/4

مکر شیطا ن ./

یا ر ب  ا ین  ر نگ  و  ر یا  حر بهء  کیست          ر ا ز  ا ین  حیلهء  د هر   منطق   کیست 
هر   که   ر ا  هو ش   و   کلا می  د ا  ند           مد  عی   ر ا    پس   کا ر   می  ر ا  ند
ا نکه را صاحب  نیر نگ و دغل نیست چر ا          ر نج  د یو ا ن  طمع کا ر  د ر و غین  چر ا
شهر   ا شو  ب  شد ه   ا ز   بد عت   بد           انچه اصل است دروغش شمرند مردم بد
خلق بیما ر و  ند ا ند چه شو د فر د ا یش          ر و ز گا ر ش گر ا ن و چه بو د فر جا مش
هرکه درفکر خود است تا نشود طعمهءدهر         یا  گر یز د  ز حقیقت یا شو د  قطرهء  بحر
خلق بد نا م شمرد که هر ز با نی بگشو د         عیب  کا ر  گو  ید  و  هر  نقص  که   بو د
هر قو م  که خو د  چا ر ه  به  جا یی نبر د          ا  ز  سفر هء  پر  فیض   نو  ا  یی   نبر  د
غا فل  شو د و  شکو ه  نگو  ید   ز  کسی          پیو سته  به  ما نند  شکا ر  د ر  قفسی
می شو د  د ر  د ا م  ز و ر مند ا ن  ا سیر          چو ن   گر فتا ر ا ن  و  د ر  بند   و   حقیر
فر صتی  خو  ا  هیم   کنیم  ر ا ز   و  نیا ز          تا  بجو  ییم  ر ا ه  خو د  با   چشم   با ز
و ا نگهی  با  د ا نش  و  فر هنگ  فا ر س          می د هیم تر و یج در مر ز ها ی  پا ر س
                                                                                                                                
                                مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 10  / 6 / 1391        

چند نصیحت/.

ا ی  د و ست  د ل  ر ا  ا سیر  بید ا د  مکن         هر جا  قفسی ست  تو   د ر ب  ا ن  با ز   مکن

هر   جا   که  ر و ی  تو   قصه  ا  غا ز   مکن         شکو ه  ا ز  د ل  مکن.   گله   ز   مر د م    مکن

گر  مو ی  بد ید ی  چشم  خو د   با ز  مکن         ا  ن  صا  حب   مو  ی  د ا م  و  تو  پر  با ز  مکن 

هر چشم سیا ه د ا می و د یده را با ز مکن         و ر نه   تو    شکا  ر  ی   و    گله   ا غا ز    مکن 
هر  گل  که   د ید ی   نگو   فصل   بها ر ا ن         هر    قصه     شنید  ی    نگو     قصهء   جا نا ن
هر  بید  که  د ید ی  نگو   بیشهء   لر ز ا ن          هر  نو ر  که   د ید ی   نگو   خو  ر شید   تا با ن
گر  قطر ه   بد ید ی   د ر  پی  ا ب    نبا ش          گر  چشمه  ر و ا ن  بو  د   فکر   د ر یا   نبا  ش
گر   مس   بد  ید ی  مسکر ی   یا د   مکن          گر   ضر  به  خو  ر  د   مس   تو   بید ا  د   مکن
گر   منسبی د ا شتی چو ها ر و ن نبا  ش          گر    گنج    تو   د ا شتی    قا  ر  و  ن    نبا ش
گر   تشنه   به   ا  بی   تو    د  ر یا    نر  و           گر  پو  ست  تو  ز ا ل  ا  ست  به  ا فتا ب  نر و

گر   پو ل   ند ا شتی  به  هر  کس   نگو ی          گر   بی  کس  و  کا ر ی   به   نا  کس   نگو  ی

گر  ثر و تی   د ا ر ی   تو   مغر و ر   نبا  ش          گر   قر ض    بد ا د ی     تو    مسر و ر   نبا  ش
گر  با د ه  خو ر ی   یا د   ز   مسجد   مکن          گر   مست    و    خر  ا  بی   تو    فر یا د   مکن
                                                                                                                              
                              مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  17  / 6 / 1390  

به یا د ر و ز گا ر ا ن گذ شته ./ ز با ن محلی د شت بز ر گ./

یه  چند ی  پیش   نشستیم   با  جو ا نا ن         یه  چند  فا  میل  و   نسل   یا د گا ر ا ن
به    یا  د    ر  و  ز   گا  ر  ا  ن    گذ شته         که  سخستیها  به   تنمو ن   نقش  بسته 
ا  ا و  خیش و د ر ین ها  و  خر من  هو له          ا  ا و   کهکشی ها    با  غ   مین  لو  ر ه 
ا   ا  و    ر فتن    ز  نگل    می       د لیها          ا   ا و   ا و ر د ن   ز نگل  پشت  کو لا ها 
ا    ا  و   سو  ر   نمک   ا و  سیو    قلند ر          ا ی  و ند ن  کو ل   نمک   بیچا ره   ز نگل
به   یا  د   مشک   د و ز   خا نم   بها ر ی          که  هی  زحمت   کشید  سی  یا د گاری
به   یا  د    ا و  کلک   چینا  که  د و شتیم          ر ضا  و  عبد سین  شیر و نی  د و شتیم     
به    یا  د   سو  ز ه   پا    کر  یم     جعفر          نه   هو  نه   د ا شت   نه  کر  و   د و د ر
چم    بید ی    گلا لد و  ن   سو  ر   بهمه          قله  با  و  ا  کو  هی   جا   با  غ     بهمه
ا  و  ا ر ه   گچ   و   سنگی   پل    با ر یک          چک   ا  و  ل   گذ شتن    ر ه    تا  ر  یک 
ا   تی   خشتا    گر یم  تا   چشمهء  تیت           چگا  شهر ی   و   د ه گه   و    چم  چیت 
کنا  ر   صلو ا تی   و    ز  نجیر    کلک  جا           ا   شه و ند ی  و   و ا لی لی   و  هر  جا 
ا  سر چا   که  و  بی و و ر د ه  و  آ و ر ا ز           ا  پا گچ سو ر چشمه  گو د و ل  د ارجنباز 
ا  تهلو   و   جا  فر  ی  و    کو  ن   سهر ه           ا   د ا ر  جنبا ز  و  خر  کش  د ا ر آ و ا ر ه
به   یا د    پیر  نسا هء   و   د ا ر   مو  ر ی           به     یا  د     ر و ز گا ر و ن       جو  و نی
به  یا د   مو  هیها  ی   کو  له    سو  ر ی           به  یا  د   قسیل  ها    تی  د ا ر  مو  ر ی
به  یا د    سلمو  نی   د لا ک   خو  مو  ن           که  و ا  حلا ل  کنه   حقشه  ا  جو  نمو ن  
کیا   د ید ن    نها   تر   می   تو  و سو  ن           که  ا یر فتیم   بخو سیم  می  شو ا د و ن
همه  تی   هم   مثل   د ا   و  د هی  گل            ا یر  فتیم   ا و و    ا و ر د یم    تی   ز نگل
همه کل قو م و خو یش  فا میل و نز د یک            د ر ین  و شهل  کشی  چید ن   ر م ر یک
همه  مر د م  فقیر  بی  کو ش  و  گا لش           شمی ها    چم   غشکی    مثل   با  لش 
ا    ا  و    ظلما     خو  ا  نین     گذ  شته           همه  سا لها   به   مر د م   سخت   گشته
د و با ر ه     نو  بت     شا ه      ستمکا ر           که  هی  ز حمت   کشید ن   ز جر  بسیا ر
همه    مر د م    فقیر   تا    فصل    بهمن           که   نو ر و ز ی    ر  سید    فصل     محر م
که   ا  بید    ا نقلا ب   و   خلق     پیر و ز           بحمد و  ا لله  شد یم  ر ا حت  ا ز ا ن  ر و ز
                                                                                                                 
                           مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  5  / 12 / 1388