تقد یم به تو که دو ستت دارم ./

غم خود با تو بگویم که دلم زخم جفاست            شرح این غصه چه گو یم که هزار دام بلاست 

بت  من ا گر که باشی بنشینم به  کنارت           ر ا ز  د ل  با  تو  بگو یم  ز  کتا ب  ا فتخا ر ت
جان من ا گر نبا شی من بمیرم به هوایت          بخو ر م  غصه  بیا د ت  تا  بیا  یم  به  کنا رت

حسرت ندیدن توغم من چه بیحساب است        شب وروزم بی قراری اشک چشمانم روان است

تو با ان ناز قد و مت بنما به دید ه ا م پای           تو مراد و من مریدم کی نهی به خانه ام  پا ی
به شب سرد زمستان به ا مید صبح فردا            که  رسد  از  تو پیا می  به  غروب  شب  یلد ا
تو چو آبهای روانی که به جو یبار ر و ا نی           تو  شفای درد  مند ا ن. من مریض و  تو دوایی 
شب و روزمن تو باشی به رهم تو رهنمایی        به شبم  مثل چر ا غی تو به ر ا هم ا شنا یی
تو  بها ر  جا و د ا نی  ای  امید  زند گانی          سرخو شم  ز کا میا بی تو چو نو ر د ید گا نی  
گل من قسم به جا نت نروم من از کنا رت          بشو م  ر فیق ر ا هت تا ا بد  عا شق  ز ا ر ت
                                                                                                                             
                                      مجید اسکند ر ی  تاریخ 91/20/6