کر بلا شر مندهء روی حسین(علیه سلام) ./

کر بلا   شر مندهء  ر و ی    حسین              تا  ابد  مهمان  اوست  جسم  حسین
شب   عا شو را   ز ینب   بی  قرار              چو ن   حسین  با شد   تنها  یا د گا ر 
ا کبر  و  قا سم  و  عباس   د لا و ر              ا فتخا ر   کر بلا    شد    بی    بر ا د ر
سا قی  کر ب  و بلا  هر گز   نیا مد              ا نتظا ر   تشنگا ن    ا خر   سر   ا مد
اصغر شیر خو ا ر ما  سیراب گشت              کا م  شیر نش  بسی  پر  ا ب  گشت
شب رسید و دشمن از هر سو هجو م         تا   ز ند  ا تش  به  کل  مر ز  و   بو م
ا هل  بیت نا لا ن  همه  در  انتظا ر             تشنه  کا م  طفلا ن  همه  در  انتظار 
بی  بر ا د ر  ز ینب   غمد ید ه   دل             د اغ  عباس   می ز ند   ا تش  به  دل
چو ن  علی  ا کبر ا ن  شیر  شهید             د ر  نبرد  با  کا فر ا ن  گرد ید   شهید
ما د رش   لیلا ی  زار  نالان  گشت             د اغ  ا کبر  بر  د لش  مهما ن   گشت 
عبا س   ا ن   شیر   شهید   کر بلا             بهر  ا ب  شد  با ز و ا ن   ا ز  تن  جد ا
د اغ  قا سم کمتر  ا ز  ا کبر  نیست             ز ینب   غمد ید ه   ر ا  مر هم   نیست
کر بلا   شر مند ه    ر و ی   حسین             تا  ابد  مهما ن  اوست  جسم  حسین
شب  عا شو  ر ا  ز ینب  بی  قر ا ر            چو ن   حسین   با شد    تنها    یاد گار   

                مجید اسکند ری /.   تا ریخ ./  دهم  محر م  سال  نو د  شمسی

خد ا و ند ا تو ر ا من شکر گز ا ر م . /

خد ا و ند ا تو ر ا با این جهانت          به پا س نعمتها ی بی شما ر ت

ا گر روز و شبم باشد عبا د ت           نبا شد  زره ا ی  جبر ان  کار ت

ا لهی یک  دمی بی یاد نیکت          نبا شد  همد مم  جز نا م  نیکت

الهی هرچه خیراست نیک خوانش    به کوی نیک نا ما ن نیک خوانش

تنی سالم  دلی  ارام  خواهم          به اندک رازیم دل شا د خو ا هم
کنم  دستگیری  خلق  کبیر ت          به  فر ما ن   ر سو لا ن   امینت

تو انگر گر شوم مغرور نبا شم           به غیر ا ز یار نیک نا مان نباشم

بگیرم د ست  هر افتاده ای را           مد د جو  گر نیم  ظا لم  نباشم
یگا نه  جا ن شیرینم  فد ا یت          کنم  ا هد ا یی  د ر گا ه  پا کت
کنو ن که رازیم  من به رضایت          بگیر جانان  که جا ن من فد ا یت

                                                                                       

                          مجید اسکند ری .  تا ریخ 91/4/6

تقد یم به تو که دو ستت دارم ./

غم خود با تو بگویم که دلم زخم جفاست            شرح این غصه چه گو یم که هزار دام بلاست 

بت  من ا گر که باشی بنشینم به  کنارت           ر ا ز  د ل  با  تو  بگو یم  ز  کتا ب  ا فتخا ر ت
جان من ا گر نبا شی من بمیرم به هوایت          بخو ر م  غصه  بیا د ت  تا  بیا  یم  به  کنا رت

حسرت ندیدن توغم من چه بیحساب است        شب وروزم بی قراری اشک چشمانم روان است

تو با ان ناز قد و مت بنما به دید ه ا م پای           تو مراد و من مریدم کی نهی به خانه ام  پا ی
به شب سرد زمستان به ا مید صبح فردا            که  رسد  از  تو پیا می  به  غروب  شب  یلد ا
تو چو آبهای روانی که به جو یبار ر و ا نی           تو  شفای درد  مند ا ن. من مریض و  تو دوایی 
شب و روزمن تو باشی به رهم تو رهنمایی        به شبم  مثل چر ا غی تو به ر ا هم ا شنا یی
تو  بها ر  جا و د ا نی  ای  امید  زند گانی          سرخو شم  ز کا میا بی تو چو نو ر د ید گا نی  
گل من قسم به جا نت نروم من از کنا رت          بشو م  ر فیق ر ا هت تا ا بد  عا شق  ز ا ر ت
                                                                                                                             
                                      مجید اسکند ر ی  تاریخ 91/20/6             

به یاد عبد سین خا تو ن و حسن برا تعلی ./ ز با ن محلی د شت بز ر گ./

عبد سین خو ش غیر ت ا و شیر د و ر و ن        خو ش یلی بی می عقیلی ر و ز گا ر و ن

عبد سین  او   شیر  خا تو ن  با  حلا لش         بر ا ه  هو لو ش حسین د ا جو ن  پا کش

سی دل هو لو ش حسین خو نه فدا کر د         ممد  گهو ش  ا و مه  غیر ت  به  پا   کر د

غیرتش  بردش به چهه سی  عهد د ورون        که نگون ممد به عبد سین جفا کرد روزگارون

هر دو شون  به  مین  چهه  نبیدک  امداد         حسن    بر ا تعلی  ر سید   به    فر یا د

ممد   داد ک  به  ر و   جو نش  رها  کر د           عاقبت  خوشه  به راه  عبد سین  فدا  کر د

کس به مثل حسن براتعلی نداشته غیرت         که  به  روز  تنگ  مردم  داشت  شها مت   

رسمی  وند  مین محل سی  عهد  دورون         که  ز  دس  کس  نی یا  جزء  شیر  مردون

و ا  بنوزیم  به  هونو  می   دشت  بزرگی          نو ا سکه  غیرت   کوشه    شیرون  جنگی

ر و حشو ن شا د می بهشت تا روز گارون         افتخا ر شو ن  سی  ا یما  تا  عهد  د و ر و ن

                                      مجید ا سکند ر ی  تا ریخ    89/12/15    

    درسال 1360  واقعه ای اتفاق افتاد که منجر به کشته شدن دو عزیز ومصدومیت یک عزیز دیگر گردید. حادثه از این قرار است

که طبق طرح اقای حسین موذنی دایی مرحوم عبد الحسین اسکندری جهت سبزیکاری وابیاری انها یک دستگا موتور پمپ در

درون چاه اب خانگی در روستای دشت بزرگ نصب می کنند سپس به درون چاه رفته موتور روشن میشود به علت گاز سمی 

ودود دچارخفگی شده سپس برادراو محمد پایین میرود وچند نفردیگر همینطور تااینکه حسن براتعلی وارد شده محمد را نجات میدهد ودرحین نجات خودوعبدالحسین درنیمه راه طناب پاره شده وازبالا به ته چاه سقوط کرده وهردو کشته می شوند.توضیح اینکه در این هفتاد سا لهء اخیر مردی به قدرتمندی وتوانمندی جنگی مرحوم عبدسین خاتون در روستاها ی 

عقیلی ودشت بزرگ پیدا نشده است.نامبرده در جنگ دشت بزرگ بر علیه روستاها ی دیگر شرکت داشته وچندین نفر از 

طرف مقا بل را تا سر حد مرگ مجروح کرده است .و مرد نام اشنای عقیلی بوده است. روحشان شاد وراهشان پر رهرو .////

تقد یم به مادر ان عز یز دشت بز ر گ ./

ما د ر   ا ی   گنجینهء   اسر ا ر   من            ا ی  بز ر گ  مو جو د  جنت  جا ن  من 
ما د ر   ا ی  محبو بترین  سرمایه ها            ا ی   قد و مت    ثر و ت    کا شا نه ها   
ا ی که  آ غو شت بو د  محر ا ب  من            قبله گاه   و   سجده گاه   و   ذ کر   من
ا ی  یگا نه   همد م   شبها ی   عمر            ا ی   د عا یت   منجی   د و ر ا ن   عمر
می ستا یم من تو را  از جا ن  و  د ل            جایگاهت در دلم  تا سرنهم بر خاک و گل
من   فد ا ی    د ا من   پر   مهر    تو            جا ن    من    ا ر ز ا نی     ا یثا ر    تو
هستی ام را گر چه از ا ن  من  است           ا ین  هما ن  پر و ر د هء  جا ن  تو  ا ست
هر  چه  د ا ر م    گر بر یز م  پا ی  تو           د ر    ا ز ا ی   یک   شب   لا لا ی    تو 
من ندارم توشه ای ازخودکنم قربان تو         جا ن  شیرین  است که ان هم ما ل تو 
من  چه  گو یم  از  همه  لطف و  عطا         با زبان نا توان از ان همه  عشق و صفا 
کی   تو ا نم   مز د  ز حما ت   تو   ر ا          گو شه ای  از همت و ایثار زیبای تو  را
د ر دلم جبر ا ن سا ز م  نز د  خو یش          با  کد ا مین  منطق  و  کرد ا ر  خو یش

ا ز  خد ا  خو ا هم   ببخشد  ما د ر م          حق  خو یشتن  ر ا  ا ز  ر و ح  و   تنم 

                                                                                                          
                                    مجید اسکندری  تاریخ  91/1/5